miércoles, 23 de diciembre de 2009

frenético corazón.

Tengo el corazón a punto de estallar. Que sí, joder. No lo oyes? Está ahí y no para de latir frenético como la gran vía en hora punta. Y si, es por tu culpa. Es por culpa de esa piel que me vuelve loca. Es por culpa de esos ojos. Y de esa voz. Y de tu risa, es culpa de tu risa. Porque sabes que me gustas. Me gustas tanto que podría quererte el resto de mi vida. O odiarte. Odiarte en silencio desde mi rincón. Y me gustas tanto que todas las frases cursis podrían salir de mi mente en este mismo instante. Odio que me despiertes tantas emociones. Pero odio mas no tenerte. Ven. Ven y quédate. Prometo darte vida, prometo darte tormento . . .

45 comentarios:

  1. Me ha recordado mucho a los amantes del círculo polar.
    Una de mis pelis favoritas, yo puedo contar mi vida uniendo casualidades.
    y tú?

    ResponderEliminar
  2. nosotras y tanto frenesí
    no creo que sea bueno para la salud mental de nadie.

    ResponderEliminar
  3. petit sourire de Amelie.

    un coeur frénétique.

    ResponderEliminar
  4. apuntame otro tanto por resignacion..

    ResponderEliminar
  5. y estoy en una situación parecida, el estalle del corazón...

    ResponderEliminar
  6. Un corazón cargado de sentimientos eléctricos y potentes :)

    ResponderEliminar
  7. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  8. creo que algo podré encontrar por ahí, ya te enviaré el resultado;)

    Un besín desde el norte.

    ResponderEliminar
  9. DIcen que del amor al odio solo hay un paso...
    Te quería desear unas felices fiestas ^^

    Besos

    ResponderEliminar
  10. El mío a veces también está a punto de estallar, aunque otras tantas se para en seco porque al final se da cuenta de que iba a estallar sin ninguna razón

    ResponderEliminar
  11. "Su respiración aún estaba agitada.
    Poco a poco se iba calmando,
    mientras con sus brazos envolvía el cuerpo de él.

    Le hacía sentir segura el poder sentirlo a su lado,
    sentir como su corazón iba recuperando
    su ciclo cardíaco habitual."

    ResponderEliminar
  12. A mí me suena a ese amor irrefrenable que nos aplaca en algún momento de nuestra y que siempre, SIEMPRE, es alguien a quien querríamos odiar después...una pena que nunca pueda ser así.
    un besito gordo,

    ResponderEliminar
  13. Joder Mariona...es sencillamente perfecto, sabes, me siento super identificado contigo yo el otro dia redescubri la Gran Via en hora punta, ademas con quien posse una risa capaz de deshacerme por completo...
    Besos!!!

    ResponderEliminar
  14. Muy sentido y profundo, como todo lo que escribes :) Me impresionó el anterior, la chica guay, la fuerte, la líder, suele ser muchas veces todo lo que no parece.

    ResponderEliminar
  15. ¿Prometo darte malos ratos? Bueno, esos se dan solos, solo hay que enamorarse, tener el corazón a punto de estallar...

    ResponderEliminar
  16. sí, malos ratos, pero de los que acaban siendo buenos...

    ResponderEliminar
  17. los malos ratos son (casi) tan importantes como los buenos. Siempre que haya de los segundos, claro.

    ResponderEliminar
  18. odias que te despierte tantas emociones pero.. ai si no lo hiciera! qué pena :( no? ;P

    Y si de fondo le ponemos a los 6 dias con santi balmes ya me corro, hablando en plata.

    Muac!

    ResponderEliminar
  19. Que me he puesto cachonda, tu verás si no tengo que pagarlo con alguien.

    ResponderEliminar
  20. ¿Sabes una cosa? Nunca estallan. Solo se queda en un susto.


    miau
    polar

    ResponderEliminar
  21. mi corazón a cada instante tambien parece a punto de estallar

    ResponderEliminar
  22. Jaja, vale! A la de hotmail o a la de gmail??

    ResponderEliminar
  23. Ei!!!

    De puta mare l'escrit... Odiar, estimar...Dos sensacions antagòniques xo quasi impossible de no sentir juntes cap a una mateixa persona, cap a un mateix cor, cap a un mateix bateg...

    X cert!! Fent repàs... Magnífic el escrit "La primera vez" m'ha agradat mooolt!

    Un petó i bnes festes!!!

    ResponderEliminar
  24. Parece que no cabe en tu boca ese mar revuelto de palabras enfrentadas, ni en tu reloj el tiempo en que le esperas. Hay un problema de espacios y tu corazón inquieto parece vagar de un lado a otro buscando un sitio. Es el amor. Me temo.

    ResponderEliminar
  25. Me siento totalmente identificada con tu texto... Aish!! Querer y no poder, por falta de valor, por miedo, por simples tonterias...

    Gracias por pasarte por mi blog. Espero que vuelvas a visitarme. Yo volveré al tuyo sin duda ;)

    Sue*

    ResponderEliminar
  26. qué me vas a contar a mí!

    muy bonita foto (:

    ResponderEliminar
  27. no. ha estat un acte reflex. ho juro.

    feliç nit bona, mariona :)

    ResponderEliminar
  28. ni contigo, ni sin ti

    fotaza
    entradaza

    como todas las que escribes

    ^^ te di ya las gracias por la ayuda?

    besines

    ResponderEliminar
  29. Podría hablar de esbozos, de alientos, del insomnio que a veces nos regala la vida, pero cuando los sentimientos se desbordan casi mejor quedarse callado, o como mucho leer textos como el tuyo.

    ResponderEliminar
  30. Intentemos en estas fechas mojarnos con su mejor espíritu. Cuidemos esa sensación e ambicionemos conservarla a lo largo del año.
    Felices fiestas.

    ResponderEliminar
  31. [Perdona, el otro día, ya sabes, tuve que bajar corriendo al mercadillo; visceras, válvulas, incluso algún ombligo...pero de corazones nada, les han subido el precio, dificil conseguirlos, sobre todo en estas fechas, hay una demanda elevada de latidos. A cambio un remedio casero: Aguja e hilo, para remendar las partes descocidas, como se hace con los calcetines, hasta qeu pase el invierno, no sé si te sirve]

    ResponderEliminar

¡ vomítame en los oídos !